Η ΕΚΘΕΣΗ ΄΄ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ΄΄ της Lisa Sotilis στην Ελλάδα

Την Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013, στις 8:30 μ.μ. στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών
Εγκαινιάζεται η έκθεση με έργα της Λίζας Σωτίλη, εγγονής του Ναπολέοντα Σωτίλη
Τίτλος της έκθεσης: ''ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ΄΄

(Η Έκθεση θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό μέχρι 20 Σεπτεμβρίου 2013 και θα λειτουργεί από Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00 με 13:00 το πρωί και 7:30 με 9:30 το βράδυ.)

Πριν 100 ακριβώς χρόνια, στις 29 Ιουνίου 1913 ο Ναπολέων Σωτίλης έμπαινε στην πόλη των Σερρών ως απελευθερωτής, επικεφαλής της 7ης Ελληνικής Μεραρχίας. 

Εκατό χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 2013, φιλοξενείται στις Σέρρες μια μεγάλη έκθεση της σπουδαίας, διεθνούς κύρους,Ελληνίδας δημιουργού Λίζας Σωτίλη, εγγονής του Ναπολέοντα Σωτίλη, τιμώντας ταυτόχρονα το σημαντικότατο εικαστικό της έργο, αλλά και την έμμεση αυτή σχέση της με την ιστορική επέτειο της Απελευθέρωσης των Σερρών.

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών και η Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας των Σερρών, προσκαλούν όλους τους Σερραίους, την Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013, στις 8:30 μ.μ. στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, στα εγκαίνια της έκθεσης της Λίζας Σωτίλη.

Ν.Σωτήλης
ΑΡΧΕΙΟ ΛΙΖΑΣ ΣΩΤΙΛΗ

Η Λίζα Σωτίλη συνδέεται με τις Σέρρες με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Πριν 100 ακριβώς χρόνια, στις 29 Ιουνίου 1913 ο Ναπολέων Σωτίλης έμπαινε στην πόλη των Σερρών ως απελευθερωτής, επικεφαλής της 7ης Ελληνικής Μεραρχίας.

Διαβάστε εδώ:
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΑΡΧΟΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΩΤΗΛΗΣ

Εκατό χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 2013, φιλοξενούμε μια μεγάλη έκθεση της σπουδαίας, διεθνούς κύρους Ελληνίδας δημιουργού Λίζας Σωτίλη, εγγονής του Ναπολέοντα Σωτίλη, τιμώντας ταυτόχρονα το σημαντικότατο εικαστικό της έργο, αλλά και την έμμεση αυτή σχέση της με την ιστορική επέτειο της Απελευθέρωσης των Σερρών.

Για το φιλότεχνο κοινό των Σερρών,αλλά και τους επισκέπτες μας, η έκθεση αυτή δίνει μια μοναδική ευκαιρία επικοινωνίας με το πολυσύνθετο έργο της δημιουργού, που υπήρξε συνεργάτης και μαθήτρια τουΤζόρτζιο Ντε Κύρικο.

Με τον τρόπο αυτό σηματοδοτούμε και την ιστορική ανάγκη, οι τέχνες και τα γράμματα, η πρόοδος και η ανάπτυξη, να αποτελούν στο μέλλον το μοναδικό πεδίο στο οποίο θα αγωνίζονται οι άνθρωποι και οι λαοί.

Θα παραβρεθεί η ίδια η καλλιτέχνης, ενώ στο έργο της θα αναφερθούν η Ιταλίδα ιστορικός Τέχνης Τζιοβάνα Ντιέλα Κιέζα και ο επιμελητής της έκθεσης Πιέρ Καλουσιάν Βελουσιώτης.

Η Λίζα Σωτίλη γεννήθηκε στην Αθήνα και ανήκει σε μια ηρωική οικογένεια που πολέμησε για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Τελείωσε τις κλασσικές και καλλιτεχνικές της σπουδές στην Ελλάδα και στην Ιταλία, όπου αποφοίτησε από την Ακαδημία της Brera.

Ιόλας-Σωτίλη

Πολύ νέα έλαβε μέρος σε εθνικές και διεθνείς εκθέσεις, αποσπώντας σημαντικά βραβεία, όπως San Fedeb, Romazzoti, Sizzara, χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Carraro, βραβεία Gallarate, Κύπελλο Προέδρου της Δημοκρατίας κ.α.

Όταν ήταν 18 ετών της αφιερώνουν γραπτά ο Raffaele de Grada(1960) και ο Franco Russoli(1961) στη πρώτη προσωπική της έκθεση στο Μιλάνο.

Γράφουν εγκωμιαστικά σχόλια γι’ αυτή διάσημες προσωπικότητες, όπως ο Guttuso (1960), Morlotti (1965) και ο Quasimodo (1967) για την προσωπική της έκθεση στην Γκαλερί Ιόλας στην Νέα Υόρκηκαι ύστερα στο βιβλίο του «Visti da Quasimodo», εκδόσεις Trentadue – Milano (1969), όπου η νεαρά Λίζα παρουσιάζεται μαζί με τουςμεγάλους της Τέχνης.

Το 1964 στην προσωπική της έκθεση στο Μουσείο του Βερολίνου, παρουσιάζεται ως « Enfantprodige» από τον διάσημο Καθηγητή Jannasch.

Από το 1965 ανήκει στην ομάδα των καλλιτεχνών που επέλεξε ο διάσημος Αλέξανδρος Ιόλας με τον οποίο εκθέτει στην Γενεύη, Παρίσι, Ρώμη, Μαδρίτη, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες και αλλού.

ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΗΣ LISAS SOTILIS

Ο Διευθυντής του Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης κ. Bradford Keller της απευθύνει εγκωμιαστικά σχόλια στην ειδική έκδοση του 1966.

Εκτός από την Ζωγραφική και την Γλυπτική, η Λίζα ασχολείται και με την Αγιογραφία (αγιογράφησε το θάνατο του Αγ. Αντωνίου στην Εκκλησία Salla Creta του Lorenteggio) και ειδικά με την τέχνη του κοσμήματος που την κάνει διάσημη. Οι δημιουργίες της είναι κομμάτια μοναδικά, που η Λίζα σχεδιάζει για τον εαυτό της και για πολλά πρόσωπα της ελίτ σε όλο τον κόσμο, όπως η Farah Diba, η Βασίλισσα Maria Jose di Savoia,η Πριγκίπισσα Maria Beatrice di Savoia, ο Rudolf Nureyef, η Claudia Cardinale, η Annie Girardot, ο Ronald Petit, έλληνες εφοπλιστές και άλλες προσωπικότητες.

Η Ελληνίδα καλλιτέχνης έχει περατώσει και ένα γιγαντιαίο έργο, τη κεντρική πύλη των έξι μέτρων του Καθεδρικού Ναού του Αmman, κατά παραγγελία του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρου.

ΓΛΥΠΤΑ ΤΗΣ LISAS SOTILIS

Η Λίζα επιλέχθηκε από τον Giorgio De Chirico ως η νέα βοηθός του για την εκτέλεση των έργων που ο Αλέξανδρος Ιόλας του είχε παραγγείλει. Για πολλά χρόνια δουλεύει μαζί με το δάσκαλο στα χυτήρια Bonvicini της Verona, γι’ αυτό άλλωστε η χήρα του Δασκάλου της εμπιστεύθηκε το έργο συντήρησης των πρωτότυπων εργαλείων προορισμένων για τα Μουσεία.

Giorgio de Chirico και Lisa Sotilis,Αθήνα 1971

Γι’ αυτό και η Λίζα διαθέτει σήμερα το πιο σημαντικό συμβόλαιο στον κόσμο, τα Γλυπτά του μεγάλου Δασκάλου. Η πρώτη αγάπη της είναι η ζωγραφική με μύρια ζεστά χρώματα, εξωτικά και αισθησιακά, που πλέκει σε ατέλειωτο παιχνίδι των αποχρώσεων.

Η καλλιτέχνης απλή και φυσική μένει πάντα πιστή στο χρωματιστό κόσμο της αθωότητας, που δεν έχει ποτέ προδώσει.
 Κόσμο του Ήλιου και της Ποίησης, που δεν χάνει ποτέ τη χρυσή του ακτίνα ούτε την γκρίζα καθημερινότητα.

Αυτή είναι η αληθινή δύναμη της ποίησης της, η πίστη στη φύση που πηγάζει από τις χιλιετηρίδες και το υποσυνείδητο πριν πάρει συνειδητή μορφή.

Είναι η πίστη στις φυλετικές της ρίζες πολύ δυνατές, που δεν τηνάφησαν να επηρεασθεί από άλλες επιδράσεις, γιατί η Λίζα προέρχεται από τη «Γένεση», από την «Κοσμογονία», από την «Κάθαρση» του πνεύματος που αιώνια ανανεώνεται.

Είναι μια συνεχής Μεταμόρφωση που αγγίζει τις αιώνιες σφαίρες, σφραγίδα της Αληθινής Δημιουργίας.

ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

Το νέο βιβλίου του Όμηρου Αβραμίδη

Μοναχοκόρη, γλυκιά και χαριτωμένη, η Ελπίδα έζησε όμορφα παιδικά χρόνια, απολαμβάνοντας την αγάπη των γονιών και των δασκάλων της.

 Ένας εφηβικός ανομολόγητος έρωτας ήρθε ν’ αναστατώσει κάποια στιγμή τη ζωή της, χωρίς όμως σοβαρές επιπτώσεις στον συναισθηματικό της κόσμο.

Κι όταν λίγο αργότερα ξεκίνησε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο, το θέμα έρωτας παραμερίστηκε. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Παύλος. 

Όμορφος, έξυπνος και καλλιεργημένος, τη συγκίνησε από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε. 

Η σχέση τους ξεκίνησε δειλά για να εξελιχθεί σ’ έναν παθιασμένο έρωτα.
Εκείνος από αγροτική οικογένεια, εκείνη από αστική, χρειάστηκε να παλέψουν με τις παραδοσιακές αντιλήψεις της εποχής και τον αυταρχισμό των γονιών για να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να επισημοποιήσουν το δεσμό τους. 

Μα κάποια στιγμή τα κατάφεραν. Αδιατάραχτη φαινόταν η ευτυχία τους μέχρι εκείνο το πρωί που η είδηση για ένα τραγικό δυστύχημα τράνταξε όλη την Ελλάδα κι έφερε αφόρητο πόνο στην Ελπίδα. 

Μα η μοίρα επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις στους ανθρώπους, ευχάριστες και δυσάρεστες…

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ''ΔΙΟΠΤΡΑ΄΄

''Εν Πλω'' Ατομική Έκθεση της Αικατερίνης Βανταράκη

Ο χώρος «La Soiree de Votanique» (Καστοριάς 37, Αθήνα) φιλοξενεί από τη Δευτέρα 10 Ιουνίου(εγκαίνια στις 20.30) έως την Κυριακή 23 Ιουνίου 2013 ατομική έκθεση της ζωγράφου Αικατερίνης Βανταράκη.

Την έκθεση, με τίτλο «Εν Πλω», επιμελείται το Ατελιέ «Ηράκλειτος».

Η δημιουργός επιχειρεί ένα ταξίδι στο χρώμα και στο φως. Όπως τονίζει, 

«Η εποχή μας είναι μια εποχή για τα βασικά. Να τραφείς, να ερωτευτείς, να ονειρευτείς. Κόκκινο στο μπλε. Και κίτρινο… Και λευκό, για να φανεί το σκοτάδι...»

Η Αικατερίνη Βανταράκη εργάστηκε ως σκηνοθέτης στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο από το 1987 έως το 2002.

 Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στη Σχολή Βελουδάκη, ενώ από το 2003 μαθητεύει δίπλα στο ζωγράφο Δημήτρη Μανίνη.

 Είναι δε, συνιδρυτικό μέλος της εικαστικής ομάδας «Αnte Portas» και του Ατελιέ «Ηράκλειτος».

Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις στην Γκαλερί Ιανός, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αιγύπτου, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Φαλήρου, καθώς και στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2009, στην συνοδευτική ομαδική, της έκθεσης του Δημήτρη Μανίνη «Dimitris Maninisand his Students - Post Formations I».

Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά και σαββατοκύριακα: 12.00-24.00.

«Εν πλω»
La Soiree de Votanique
Καστοριάς 37, Αθήνα
τηλ: 210 3471401
Εγκαίνια έκθεσης: Δευτέρα, 10 Ιουνίου 2013, ώρα 20.30
Ώρες λειτουργίας: 12.00-24.00
Επιμέλεια έκθεσης: Ατελιέ «Ηράκλειτος»

Πληροφορίες
http://aikaterinivantaraki.blogspot.gr/
mail: vankat10@yahoo.gr
http://anteportasatelier.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100003962924593&ref=tn_tnmn
heraclitus.culture@gmail.com

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΧΙΛΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Η Νικό Άννα Μανιάτη για το νέο της βιβλίο

΄΄Μα γεννήθηκε στο μυαλό μου και μπήκε στο χαρτί πριν τέσσερα χρόνια. Ένα μικρό απόσπασμα που δεν προδίδει την πλοκή και εξέλιξη του βιβλίου, μόνο αγγίζει ανάλαφρα μια κατάσταση του ήρωα.

Το στροβίλισμα, αργό, ανάερο, συνεχιζόταν μέσα στο βαθύ σκοτάδι. Μετέωρος, χωρίς βάρος, χωρίς υπόσταση, στριφογύριζε μαζί του, παρασερνόταν, μα έμοιαζε να μένει ακίνητος ταυτόχρονα. Δεν είχε αρχή ούτε τέλος. Ήταν γύρω του, τον περιέβαλλε, κι’ αυτός κινιόταν με το ρυθμό του, ήταν κομμάτι του. Πού τον οδηγούσε; 

Και ξαφνικά δεν ήταν μόνος. Άυλες, αχνές μορφές τον προσπερνούσαν σιωπηλά. Κάτι δυνατό τις τραβούσε. Κάτι που δεν έβλεπε και δεν ένιωθε αυτός. Περνούσαν δίπλα του βιαστικά, σαν πνοή αέρα που δεν ένιωθε. Διάφανες, ακαθόριστες, σιωπηλές.

Να μπορούσε να τις ακολουθούσε! Μα ο δικός του ρυθμός δεν άλλαζε! Το αργό του στροβίλισμα συνεχιζόταν χωρίς σκοπό. Από πού έρχονταν αυτές οι φωτεινές σκιές; Πού πήγαιναν τόσο βιαστικά; Ένιωθε την αύρα τους στο πέρασμα τους δίπλα του και γύρω του, αισθανόταν την γαλήνη τους, την αγαλλίαση που εξέπεμπαν.
Τον προσπερνούσαν σαν να μην υπήρχε. Μα αυτός ήξερε ότι ήταν εκεί. Ένα μικροσκοπικό μόριο μέσα στο ατέλειωτο χάος που τον τύλιγε και τον παράσερνε. Αθέατος σ’ αυτές τις μορφές που ταξίδευαν γύρω του με κάποιο σκοπό.

Πού να πήγαιναν άραγε αυτές οι μορφές; Και γιατί δεν τον έβλεπαν; Πού πήγαινε ο ίδιος;
Κανένα συναίσθημα. Ούτε φόβος, ούτε αγαλλίαση. Συνέχιζε να αιωρείται μετέωρος στο σκοτάδι που τον παράσερνε αργά.
Αισθάνεται τίποτα κάτι, που δεν έχει υπόσταση;

Ν.Α.Μ

ΤΟ ΤΡΕΙΛΕΡ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΔΩ

ΕΡΤ

Από την ΕΡΤ Α.Ε. στη ΝΕΡΙΤ Α.Ε.

Το πλήρες κείμενο